Przejdź do zawartości

Richard Thompson (lekkoatleta)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Richard Thompson
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

7 czerwca 1985
Cascade

Wzrost

188 cm[1]

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Trynidad i Tobago
Igrzyska olimpijskie
złoto Pekin 2008 sztafeta 4 × 100 m
srebro Pekin 2008 bieg na 100 m
srebro Londyn 2012 sztafeta 4 × 100 m
Mistrzostwa świata
srebro Berlin 2009 sztafeta 4 × 100 m
Mistrzostwa NACAC
złoto San Salvador 2007 bieg na 100 m
Mistrzostwa Ameryki Środkowej i Karaibów
złoto Cali 2008 sztafeta 4 × 100 m
Igrzyska Wspólnoty Narodów
brąz Glasgow 2014 sztafeta 4 × 100 m

Richard Thompson (ur. 7 czerwca 1985 w Cascade[1]) – trynidadzko-tobagijski lekkoatleta, sprinter. Złoty i dwukrotny srebrny medalista igrzysk olimpijskich (z Pekinu i Londynu), uczestnik igrzysk olimpijskich w Rio de Janeiro i Tokio. Srebrny medalista mistrzostw świata, złoty medalista mistrzostw NACAC oraz mistrzostw Ameryki Srodkowej i Karaibów, medalista igrzysk Wspólnoty Narodów.

Przebieg kariery

[edytuj | edytuj kod]

W 2006 roku był uczestnikiem młodzieżowych mistrzostw NACAC, na nich medal zdobył w konkurencji sztafety 4 × 100 m. Rok później zdobył dwa medale seniorskich mistrzostw NACAC (złoty w biegu na 100 m i brązowy w biegu rozstawnym 4 × 100 m), a także wziął udział w mistrzostwach świata w Osace (odpadł w ćwierćfinałowej fazie konkursu biegu na 100 m. W 2008 roku trynidadzko-tobagijska sztafeta 4 × 100 m z udziałem Thompsona wywalczyła złoty medal mistrzostw Ameryki Środkowej i Karaibów[2][3].

Wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Pekinie, w trakcie których zdobył srebrny medal w konkurencji biegu na 100 m (w finale uzyskał rezultat 9,89 s – o 0,20 s słabszy niż Usaina Bolta, który zarazem ustanowił nowy rekord świata) oraz srebrny medal w biegu rozstawnego 4 × 100 m (ekipa z Trynidadu i Tobago uzyskała w finale czas 38,06)[4]. Czternaście lat później tej samej ekipie przyznano jednak złoty medal olimpijski, ponieważ sztafetę jamajską (pierwotnych zwycięzców olimpijskiego konkursu) zdyskwalifikowano z uwagi na udowodnienie u Nesty Cartera stosowania dopingu[5][6].

Na mistrzostwach świata w Berlinie zdobył srebrny medal w konkurencji biegu sztafet 4 × 100 m, ponadto zajął 5. miejsce w finale biegu na 100 m. Dwa lata później na kolejnych mistrzostwach globu, rozegranych w Daegu, nie zdołał osiągnąć zadowalających rezultatów – odpadł on w półfinale biegu na 100 m oraz zajął 6. miejsce w biegu sztafet 4 × 100 m[2].

Na igrzyskach olimpijskich w Londynie wywalczył z kolegami z kadry wicemistrzowski tytuł w konkurencji sztafety 4 × 100 m – w dniu rozgrywania zawodów trynidadzko-tobagijska ekipa uzyskała w finale rezultat czasowy 38,12 plasujący ich na 3. miejscu, jednak później przyznano jej srebrny medal ze względu na dyskwalifikację za doping amerykańskiego sprintera Tysoona Gaya. W konkurencji biegu na 100 m zaś indywidualnie dotarł do finału, który ukończył z czasem 9,98 na 7. miejscu – również po dyskwalifikacji Gaya za doping został przesunięty o pozycję wyżej[7][8][9].

W 2014 zdobył srebrny medal pierwszych w historii IAAF World Relays, który wywalczył z kolegami z kadry w sztafecie 4 × 100 m oraz brązowy medal igrzysk Wspólnoty Narodów (również zdobył go w biegu rozstawnym 4 × 100 m)[2][3].

W czasie igrzysk olimpijskich w Rio de Janeiro odpadł w eliminacjach biegu na 100 m (uzyskał w tej fazie czas 10,29 plasujący go na 6. miejscu w grupie) oraz wystąpił w finale biegu sztafet 4 × 100 m, w którym trynidadzko-tobagijska ekipa z jego udziałem została zdyskwalifikowana[10]. Po raz ostatni w zawodach lekkoatletycznych wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Tokio, w ich ramach wziął udział w zawodach w konkurencji biegu rozstawnego 4 × 100 m – razem z kolegami z kadry swój udział zakończył w eliminacjach, trynidadzko-tobagijska sztafeta ukończyła zmagania na 5. miejscu w grupie z rezultatem czasowym 38,63 (później tę grupę przesunięto o pozycję wyżej po dyskwalifikacji za doping Chijindu Ujaha)[2][11][12].

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]
Rok Zawody Miasto Miejsce Konkurencja Wynik
2006 Młodzieżowe mistrzostwa NACAC Dominikana Santo Domingo 5. bieg na 100 m 10,42
DSQ H bieg na 200 m N/A
brąz sztafeta 4 × 100 m 39,98
2007 Mistrzostwa NACAC Salwador San Salvador złoto bieg na 100 m 10,33
brąz sztafeta 4 × 100 m 3,92
Igrzyska panamerykańskie Brazylia Rio de Janeiro 7. H bieg na 100 m 12,06
2. SF sztafeta 4 × 100 m 39,02
Mistrzostwa świata Japonia Osaka 8. QF bieg na 100 m 10,44
2008 Mistrzostwa Ameryki Środkowej i Karaibów Kolumbia Cali złoto sztafeta 4 × 100 m 38,54
Igrzyska olimpijskie Pekin srebro bieg na 100 m 9,89
złoto sztafeta 4 × 100 m 38,06
2009 Mistrzostwa świata Niemcy Berlin 5. bieg na 100 m 9,93
srebro sztafeta 4 × 100 m 37,62
2011 Mistrzostwa świata Korea Południowa Daegu 3. SF bieg na 100 m 10,20
6. sztafeta 4 × 100 m 39,01
2012 Igrzyska olimpijskie Wielka Brytania Londyn 6. bieg na 100 m 9,98
srebro sztafeta 4 × 100 m 38,12
2013 Mistrzostwa świata Rosja Moskwa 5. SF bieg na 100 m 10,19
7. sztafeta 4 × 100 m 38,57
2014 IAAF World Relays Bahamy Nassau srebro sztafeta 4 × 100 m 38,04
Igrzyska Wspólnoty Narodów Wielka Brytania Glasgow 3. SF bieg na 100 m 10,19
brąz sztafeta 4 × 100 m 38,10
Puchar interkontynentalny Maroko Marrakesz 8. bieg na 100 m 10,24
złoto sztafeta 4 × 100 m 37,97
2015 IAAF World Relays Bahamy Nassau 7. sztafeta 4 × 100 m 38,92
2016 Igrzyska olimpijskie Brazylia Rio de Janeiro 6. H bieg na 100 m 10,29
DSQ sztafeta 4 × 100 m N/A
2021 Igrzyska olimpijskie Japonia Tokio 5. H sztafeta 4 × 100 m 38,63
Źródło: [2][3]

Sześć razy w karierze został mistrzem kraju (w latach 2009-2016), pięć tytułów mistrzowskich wywalczył na dystansie 100 m, szósty zaś zdobył w konkurencji biegu na 200 m. Ma również cztery tytuły mistrza NCAA, z czego jeden zdobył w ramach halowego czempionatu[2].

Rekordy życiowe

[edytuj | edytuj kod]
  • bieg na 100 m – 9,82 (21 czerwca 2014, Port-of-Spain) NR
  • bieg na 200 m – 20,18 (30 maja 2008, Fayetteville)
  • sztafeta 4 × 100 m – 37,62 (22 sierpnia 2009, Berlin) NR
  • sztafeta 4 × 400 m – 3:05,69 (10 kwietnia 2010, Coral Gables)
Halowe

Źródło: [2]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Richard Thompson. olympedia.org. [dostęp 2024-11-29]. (ang.).
  2. ↑ a b c d e f g Richard THOMPSON | Profile. worldathletics.org. [dostęp 2024-11-29]. (ang.).
  3. ↑ a b c Richard Thompson. athleticspodium.com. [dostęp 2024-11-29]. (ang.).
  4. ↑ Athletics Official Results Book. Official Report of the XXIX Olympiad. digital.la84.org, 2008-08-24. s. 12, 13, 178. [dostęp 2024-11-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-11-01)]. (ang.).
  5. ↑ Medal reallocation in action: Trinidad and Tobago get men’s 4x100m relay gold from Beijing 2008. olympics.com, 2022-07-05. [dostęp 2024-11-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-07-29)]. (ang.).
  6. ↑ IOC sanctions two athletes for failing anti-doping test at Beijing 2008. olympics.com, 2017-01-25. [dostęp 2024-11-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-10-06)]. (ang.).
  7. ↑ London 2012 – Official results book – Athletics. london2012.com, 2012-08-13. s. 2, 3, 155. [dostęp 2024-11-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-11)]. (ang.).
  8. ↑ 4 x 100 metres Relay, Men (2012 Summer Olympics). olympedia.org. [dostęp 2024-11-29]. (ang.).
  9. ↑ 100 metres, Men (2012 Summer Olympics). olympedia.org. [dostęp 2024-11-29]. (ang.).
  10. ↑ Arthur Almeida: Rio 2016 – Official results book – Athletics. smsprio2016-a.akamaihd.net, 2016-08-22. s. 8, 230. [dostęp 2024-11-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-21)]. (ang.).
  11. ↑ S. Tena, Á. Revilla, R. Polanco: Tokyo 2020 Olympics, Results Book. olympics.com, 2021-08-08. s. 250. [dostęp 2024-11-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-08-08)]. (ang.).
  12. ↑ 4 x 100 metres Relay, Men (2020 Summer Olympics). olympedia.org. [dostęp 2024-11-29]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Mistrzowie Pucharu Interkontynentalnego IAAF w sztafecie 4 × 100 metrów

Portal:Lekkoatletyka

Występ roku w biegu na 60 metrów
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Richard_Thompson_(lekkoatleta)&oldid=75454410”